پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او: نازنینم اَدم....

با تو رازی دارم 

اندکی پیشتر اَی ...

اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!

زیر چشمی به خدا می نگریست !!

محو لبخند غم آلود خدا

 دلش انگار گریست .

نازنینم اَدم: ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!